Co to jest hipospadia?
Hipospadia, zwana inaczej spodziectwem, to częsta wada wrodzona (rodzą się z nią chłopcy), w której cewka moczowa nie jest w pełni rozwinięta, a otwór moczowy (ujście cewki moczowej) nie osiąga swojego normalnego położenia na końcu żołędzi prącia. Może być związane z wadami rozwojowymi prącia, moszny lub innych elementów układu moczowo-płciowego.
Jaka jest przyczyna hipospadii?
Nieznana jest dokładna przyczyna, choć przyjmuje się, że jest ona spowodowana kombinacją wad genetycznych i czynników środowiskowych, wśród których sugeruje się wysoki wiek matki, przyjmowanie hormonów przez matkę w czasie ciąży lub leczenie bezpłodności.
Jak się diagnozuje hipospadię?
Do postawienia diagnozy wystarczy odpowiednie badanie fizykalne przeprowadzone przez specjalistę. Należy zwrócić uwagę nie tylko na położenie otworu cewki moczowej, ale także na morfologię prącia, obecność skrzywienia prącia i towarzyszących mu nieprawidłowości. W zależności od umiejscowienia ujścia cewki moczowej są one zwykle klasyfikowane jako dystalne lub podkoronowe (na poziomie żołędzi prącia), przyśrodkowe (w środkowej trzeciej części prącia) lub proksymalne (w bliższej trzeciej części prącia, mosznie lub kroczu). Im „niżej” znajduje się ujście, tym bardziej skomplikowana jest wada, tym więcej jest związanych z nią anomalii i tym trudniej ją naprawić.
Jak się leczy hipospadię?
W większości przypadków stosuje się leczenie chirurgiczne. Zazwyczaj jest ono wykonywane w ciągu pierwszych dwóch lat życia, a w skomplikowanych przypadkach może wymagać kilku operacji. Cel jest dwojaki: wytworzenie cewki moczowej o takim kalibrze i położeniu, które umożliwi swobodne oddawanie moczu i zapłodnienie, oraz zmiana kształtu prącia, aby w przyszłości mogło ono być w pełni aktywne seksualnie. Techniki chirurgiczne stosowane do naprawy tego uszkodzenia mogą być skomplikowane i dlatego muszą być wykonywane przez specjalistów w ośrodkach referencyjnych. Bardzo często podczas operacji pozostawia się cewnik, który służy jako forma dla cewki moczowej i umożliwia opróżnienie pęcherza bez zwilżania pola operacyjnego. Cewnik ten zwykle pozostawia się na miejscu przez kilka dni, w zależności od stopnia skomplikowania rekonstrukcji.
